Sakrament pokuty
2018-03-08
"Ci zaś, którzy przystępują do sakramentu pokuty, otrzymują od miłosierdzia Bożego przebaczenie zniewagi wyrządzonej Bogu i równocześnie dostępują pojednania z Kościołem, któremu, grzesząc, zadali ranę, a który przyczynia się do ich nawrócenia miłością, przykładem i modlitwą" (KKK 1422).
Czym jest sakrament pokuty i pojednania?
Sakrament pokuty i pojednania, zwany potocznie spowiedzią, jest to sakrament ustanowiony przez Chrystusa w Kościele, w którym mocą Ducha Świętego, grzechy po Chrzcie popełnione, szczerze objęte żalem i wyznane spowiednikowi z wolą poprawy, zostają przez Boga odpuszczone mocą absolucji kapłańskiej.
Pięć warunków sakramentu pokuty i pojednania:
- rachunek sumienia,
- żal za grzechy,
- mocne postanowienie poprawy,
- szczera spowiedź,
- zadośćuczynienie.
Miejscem właściwym przyjmowania sakramentu pokuty i pojednania jest kościół lub kaplica. Spowiedzi nie należy przyjmować poza konfesjonałem, z wyjątkiem uzasadnionej przyczyny.
Kiedy spowiedź jest nieważna?
Sakrament pokuty i pojednania jest nieważny, jeżeli penitent zataił grzech ciężki, celowo wprowadził w błąd spowiednika bądź nie żałuje za popełnione grzechy.
Czym jest pokuta?
Każdy popełniony grzech względem Pana Boga czy drugiego człowieka pozostawia ślady. Rozgrzeszenie gładzi grzech, ale nie usuwa jego skutków. Zatem osoba, która szczerze się wyspowiadała, powinna następnie zadośćuczynić w odpowiedni sposób czy też odpokutować za swoje grzechy.
Pokuta, którą zawsze nakłada na nas spowiednik, powinna być adekwatna do naszych grzechów, czyli odpowiadać ich ciężarowi i naturze. Jeżeli to możliwe, kapłan może polecić nam naprawić wyrządzoną krzywdę lub też zadośćuczynić poprzez modlitwę, złożenie ofiary na jakiś cel, czy zobowiązać nas do jakiegokolwiek dzieła miłosierdzia.
Nałożonej przez spowiednika pokuty nie trzeba odprawić w tym samym dniu, jednak należy uczynić to najpóźniej do czasu następnej spowiedzi.
Kiedy nie można otrzymać rozgrzeszenia?
Bóg w swoim miłosierdziu może odpuścić człowiekowi każdy grzech, jeżeli tylko człowiek tego naprawdę pragnie, żałuje i postanawia z tego grzechu się wyzwolić. Uzyskanie rozgrzeszenia nie zależy zatem od ciężaru grzechu, ale od woli penitenta. Nie każda spowiedź musi więc zakończyć się rozgrzeszeniem. Osoba pragnąca uzyskać rozgrzeszenie jest zobowiązana nie tylko wyznać swój grzech, ale także szczerze za niego żałować i postanowić poprawę, czyli pragnąć danego grzechu już nie popełniać. Jeżeli jednak penitent nie wyraża woli poprawy, bądź kiedy spowiednik zdaje sobie sprawę, że zerwanie z grzechem nie jest możliwe, wówczas nie może udzielić rozgrzeszenia. To częsty przypadek osób żyjących wyłącznie w związkach cywilnych bądź w konkubinatach.
Sakrament pokuty i pojednania sprawowany jest w parafiach naszego dekanatu przed Mszami świętymi, a także w wyznaczonych godzinach - kliknij, by przejść do strony z porządkiem spowiedzi św.
